سایت خاتون

زیارت امیرالمومنین

دعایی برای رفع غم و اندوه

در كتاب «بلد الأمین» از حضرت رسول اکرم صلى اللّه علیه و آله روایت كرده:

هر كه هر روز ده بار این دعا را بخواند، حق تعالى‏ چهار هزار گناه كبیره او را بیامرزد

و وى را از سكرات مرگ و فشار قبر، و صد هزار هراس قیامت نجات دهد،

و از شرّ شیطان و سپاهیان او محفوظ گردد و قرضش ادا شود و اندوه و غمش برطرف گردد، دعا این است:

اَعْدَدْتُ لِكُلِّ هَوْلٍ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَ لِكُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ ماشاءَ اللَّهُ

وَ لِكُلِّ نِعْمَةٍ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لِكُلِّ رَخآءٍ اَلشُّكْرُ لِلَّهِ

وَ لِكُلِّ اُعْجُوبَةٍ سُبْحانَ الِلَّهِ

وَ لِكُلِّ ذَنْبٍ اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ

وَ لِكُلِّ مُصیبَةٍ اِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ

وَ لِكُلِّ ضیقٍ حَسْبِىَ اللَّهُ

وَ لِكُلِّ قَضآءٍ وَ قَدَرٍ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ

وَ لِكُلِّ عَدُوٍّ اِعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ

وَ لِكُلِّ طاعَةٍ وَ مَعْصِیَةٍ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ.

آیت الله بهجت: اگر ما دعوت حضور او را نپذیریم، ما چه هستیم؟!

شخصى از آیت الله بهجت پرسید: در روایت است که «اوّل الوقت رضوان الله و آخر الوقت غفران الله و ملعون من اخره الصلاة.» آیا این شخص گناه کرده که لایق غفران یا لعنت است؟
استاد فرمود: باید درباره ى جایى باشد که شخص قصد توهین نسبت به اوّل وقت خواندن نماز داشته باشد که در این صورت، توسعه هم براى وى روا نیست.
شخصى از سلطانى، براى حلّ مشکل خود وقت مى خواهد تا به حضورش برسد به او وقت مى دهند و وى اذن حضور مى یابد، در عین حال، چه تشریفات و موانعى براى رسیدن او به حضور سلطان پیش مى آید تا به خدمتش برسد. خداوند ما را در اوّل وقت دعوت فرموده، بدون هیچ مانعى امّا اگر ما دعوت حضور او را نپذیریم، ما چه هستیم؟!
استاد در این جا حکایت استاندار مشهد را که در روز عید غدیر، در مجلسى که به مناسبت آن روز تشکیل شده بوده نقل فرمود: که استاندار گفته است: من در کنار یکى از علماى اهل تسنن به نام مردوخ نشسته بودم، سخن گوى مجلس، جریان تیرى را که به پاى امیر مؤمنان ـ علیه السّلام ـ رفته بود و به دستور امام حسن ـ علیه السّلام ـ در حال نماز درآوردند، نقل کرد. مردوخ به من گفت: چه افسانه هایى مى گویند، مگر مى شود؟! من ناراحت شدم امّا جوابى نداشتم، از طرفى آبروى شیعه در خطر بود که دیگران هم این سخن را در آن مجلس مى شنیدند. فورى کلامى به من الهام شد که من مى دانم از من نبود، گفتم: قرآن مى فرماید: (فَلَمَّا رَأَیْنَهُ أَکْبَرْنَهُ وَ قَطَّعْنَ أَیْدِیَهُنَّ وَ قُلْنَ حَـشَ لِلَّهِ مَا هَـذَا بَشَرًا)1 ; (پس چون ]زنان[ او را دیدند، وى را بس شگرف یافتند و ]از شدت هیجان [دست هاى خود را بریدند و گفتند: منزّه است خدا، این بشر نیست، این جز فرشته اى بزرگوار نیست.) چه شد که زنان دست هاى خود را بریدند و نفهمیدند؟ مردوخ هیچ نگفت! سپس استاد بهجت فرمود: در مقابل مشاهده ى جمال مطلق، اگر کسى چنین باشد، چه مانعى دارد؟

([1]) سوره ى یوسف، آیه ى 31.

برگرفته از:

- نظرات (0)

ظهور آثار ایمان در اعمال‏

[اى طالب مراتب عالى ایمان!] لازمه ایمان به خدا و رسول او و قرآن عظیم این است

که مؤمن، اعمالش بدان گونه باشد که آثار تصدیق و ایمان از آن هویدا و آشکار باشد.*

* اسرار الصلوه؛ ص 144.

- نظرات (0)

ارزش تکبیرة الاحرام نماز جماعت

پاورقی:

* مناهج الشارعین

- نظرات (0)

مکافات حق الناس

عالم زاهد سید هاشم بحرانی فرمود:در نجف اشرف شخص عطاری بود،که هر روز پس از نماز ظهر در دکانش مردم را موعظه می نمود و هیچ گاه دکانش خالی از جمعیت نبود،یک نفر از شاهزادگان هند که مقیم نجف اشرف شده بود،برایش مسافرتی پیش آمد،پس جعبه ای که در آن گوهرهای نفیس و جواهرات پربها بود نزد آن عطار به امانت گذاشت و رفت.

پس از مراجعت از سفر،از مرد عطار آن امانت را طلب کرد،عطار منکر گردید،مرد هندی در کار خود بیچاره و حیران شد و پناهنده به قبر مطهر حضرت امیرالمومنین شد و گفت یا علی من برای اقامت در جوار قبر شما،ترک وطن و آسایش نموده و تمام داراییم را نزد فلان عطار گذارده ام و حال او منکر شده و جز آن هم مالی ندارم و شاهدی برای اثبات آن هم ندارم و غیر از شما کسی نیست که به داد من برسد.

شب در عالم خواب،آن حضرت به او فرمود:هنگامی که دروازه شهر باز می شود بیرون برو و اول کسی را که دیدی امانت خود را از او مطالبه کن،او به تو می رساند،چون بیدار شد،از شهر خارج گردید،اول کسی که دید،پیری عابد و زاهد بود که پشته هیزمی بر دوش داشت و می خواست آن را بفروشد و به مصرف عیالش برساند؛پس حیا کرد که از او چیزی بخواهد و به حرم مطهر بازگشت.شب دیگر در خواب همان سخنان شب گذشته را به او گفتند.فردا همان شخص را دید و چیزی نگفت.شب سوم نیز همان را که شب های گذشته گفته بودند به او گفتند و روز سوم نیز همان مرد شریف را دید.به ناچار حالات خود را برایش گفت و مطالبه امانت از او کرد.

آن بزرگوار ساعتی فکر کرد،سپس فرمود:فردا بعدازظهر نزد دکان عطار بیا،تا امانت را به تو برسانم.
فردا هنگام اجتماع خلق،زاهد نزد عطار آمد و فرمود:امروز موعظه کردن را به من واگذار،او قبول کرد.

پس به مردم گفت:ای مردم!من فلان،پسر فلان هستم و از حق الناس سخت در هراسم و به توفیق الهی دوستی مال دنیا در دلم نیست و اهل قناعت و عزلت هستم،با این اوصاف پیشامد ناگواری برای من واقع شده است که می خواهم امروز شما را از آن باخبر کنم و شما را از سختی عذاب الهی و سوزش جهنم بترسانم و بعضی گزارشات روز جزا را به شما برسانم.

بدانید که من محتاج به قرض گرفتن شدم،از یک نفر یهودی ده قران قرض گرفتم و شرط کردم که در مدت بیست روز به او پس بدهم یعنی روزی نیم قران به او بدهم؛تا ده روز نصف طلب را به او رساندم و بعد او را ندیدم،احوالش را پرسیدم،گفتند:به بغداد رفته است.

پس از مدتی شبی در خواب دیدم،گویا قیامت برپا شده است و مرا و مردم را برای موقف حساب احضار کردند.
من به فضل الهی از آن موقف خلاص شدم و جز بهشتیان رو به بهشت حرکت کردم،چون به صراط رسیدم،صدای نعره جهنم را شنیدم و پس از آن،مرد یهودی را دیدم که مانند شعله آتش از جهنم بیرون امد و راه را بر من بست و گفت:پنج قران طلب مرا بده و برو.پس زاری کردم و گفتم:من در مقام جستجو از تو بودم و تو را ندیدم که طلبت را بدهم.
گفت:تا طلب مرا ندهی نمی گذارم رد شوی.
گفتم:اینجا چیزی ندارم.

یهودی گفت:پس بگذار یک انگشت خود را بر بدنت گذارم تا کمی از سوزش من کم شود،من این مطلب را پذیرفتم.پس انگشتش را بر سینه ام گذاشت از سوزش آن جزع کردم و بیدار شدم،دیدم جای انگشتش بر سینه ام زخم شده است و می سوزد،تا به حال هم مجروح است و هر چه مداوا کردم فایده نبخشید،سپس سینه خود را گشود و نشان مردم داد چون آها دیدند،صداها به گریه و ناله بلند شد.

عطار نیز از عذاب الهی سخت هراسان شد  مرد هندی را به خانه خود برد و امانت را به او داد و معذرت خواست و طلب حلالیت کرد.

نویسنده : محمد جواد صابریان ثانی

منبع : تربت

- نظرات (0)

"مراقبات ماه رجب" از استاد طیب

- نظرات (0)

ولادت پنجمین گل باغ نبوی، مبارک باد.

- نظرات (0)