مساله بزرگذاشت اولیاء الهی، از جمله عوامل مهمی است که در تقویت ایمان و تثبیت ارزش های معنوی و بنیادهای اخلاقی، نقش بسزایی دارد، یادآوری خاطره انبیاء، اولیاء، شهداء، صدیقین و رهروان راستین مکتب انبیاء، و مراتب ایمان و تقوا و جهاد و فداکاری آنان و این که آنها چگونه با کوشش و تلاش در راه خدا به مقام قرب الهی رسیده اند و از گروه هدایت یافتگان شده اند، انگیزه نیرومندی را در وجود انسان ایجاد می کند که او را در جهت اقتدا و الگو گیری از آنها و افتادن در مسیر تکامل یاری می دهد. با این همه کوردلان وهابی با استدلالهای واهی به مقابله با این مساله پرداخته و در فتاوای خویش هر گونه بزرگداشت، جشن، و جلسه یادبود و عزاداری را برای اولیاء خدا حرام دانسته، و با آن به مقابله می پردازند. چنانکه بسیاری از فقهای گذشته و معاصر حتی برگزاری مجاس بزرگداشت و یادبود میلاد رسول اکرم را بدعت خوانده و حرام می دانند.در این نوشتار نیز برآنیم تا با پردازش این مساله از زوایای گوناگون، مشروعیت مساله بزرگداشت اولیاء و پوچ و غیر علمی بودن استدلالهای وهابیت در منع این مساله را به اثبات رسانیم