سایت خاتون

زیارت امیرالمومنین

دعایی برای رفع غم و اندوه

در كتاب «بلد الأمین» از حضرت رسول اکرم صلى اللّه علیه و آله روایت كرده:

هر كه هر روز ده بار این دعا را بخواند، حق تعالى‏ چهار هزار گناه كبیره او را بیامرزد

و وى را از سكرات مرگ و فشار قبر، و صد هزار هراس قیامت نجات دهد،

و از شرّ شیطان و سپاهیان او محفوظ گردد و قرضش ادا شود و اندوه و غمش برطرف گردد، دعا این است:

اَعْدَدْتُ لِكُلِّ هَوْلٍ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَ لِكُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ ماشاءَ اللَّهُ

وَ لِكُلِّ نِعْمَةٍ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لِكُلِّ رَخآءٍ اَلشُّكْرُ لِلَّهِ

وَ لِكُلِّ اُعْجُوبَةٍ سُبْحانَ الِلَّهِ

وَ لِكُلِّ ذَنْبٍ اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ

وَ لِكُلِّ مُصیبَةٍ اِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ

وَ لِكُلِّ ضیقٍ حَسْبِىَ اللَّهُ

وَ لِكُلِّ قَضآءٍ وَ قَدَرٍ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ

وَ لِكُلِّ عَدُوٍّ اِعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ

وَ لِكُلِّ طاعَةٍ وَ مَعْصِیَةٍ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ.

مناجات عاشقانه علامه حسن زاده املی

الهی! از من آهی و از تو نگاهی.

الهی! عمری آه در بساط نداشتم و اینك جز آه در بساط ندارم.

الهی! غبطه ملایكه ای را میخورم كه جز سجود نمیدانند، كاش حسن از ازل تا ابد در یك سجده بود.

الهی! تا كی عبدالهوی باشم، به عزت تو عبدالهو شدم.

الهی! از نخوردن رسواییم و از خوردن رسواتر.

الهی! سست تر از آن كه مست تو نیست كیست؟

الهی! همه این و آن را تماشا كنند و حسن خود را، كه عجب تر از خود نیافت.

الهی! دل بی حضور چشم بی نور است، این دل را نمیبیند و آن، عقبی را.

الهی! همه حیوانات را در كوه و جنگل میبینند و حسن در شهر و ده.

الهی! هركه شادی خواهد بخواهد، حسن را اندوه پیوسته و دل شكسته ده.

الهی! مراجعت از مهاجرت به سویت تعرب بعد از هجرت است و تویی كه نگهدار دلهایی.

الهی! آنكه در نماز جواب سلام نمیشنود، هنوز نمازگزار نشده..ما را با نمازگزاران بدار.

الهی! خوشا آن كه بر عهدش استوار است و همواره محو دیدار است.

الهی! آن كس تاج عزت بر سر دارد كه حلقه ارادتت را در گوش دارد و طوق عبودیتت را در گردن.

- نظرات (0)

اصراربرگناه

از امام صادق عليه السلام نقل است :

پـدرم هـمـواره مـى فـرمـود: هـيـچ چـيز چون گناه ، قلب را تباه نكند.

قلب همچنان بر گناه اصرار ورزد تا اين كه گناه بر آن غالب آيد و آن را وارونه كند.

فيض كاشانى  در كتاب وافى در توضيح اين حديث مى گويد:

مـراد آن اسـت كـه گـنـاه ، هـمـواره بـر قـلب تـاثـيـر نـهـاده ،

حـلاوت و صـفـاى آن را زايـل مـى كـنـد

تـا ايـن كـه آن رويـش را كـه بـه سـوى حـق و آخـرت اسـت ،

بـه سـوى بـاطـل و دنيا مايل گرداند.

حـضـرت صـلى الله عـليـه و آله فـرمود:

                               دنيا و آخرت چون دو كفه تـرازويـنـد كـه هـر كـدام سـنـگـيـنـى يـابـد، ديـگـرى سـبـك شـود

- نظرات (0)

شبهه خلقت زمین و آسمان در قرآن

در سوره بقره آیه 29 گفته شده اول زمین خلق شده و بعد آسمانها ولی در سوره نازعات از آیه 27 تا 30 گفته شده که اول آسمان و بعد از آن زمین خلق شده است آیا این تناقض گوئی نیست ؟

 

جواب:

در سوره بقره آیه 29 بحث از اصل خلقت زمین است که میفرماید: هو الذی خلق لکم ما فی الارض جمیعا ثم استوی الی السماء فسوئهن سبع سماوات یعنی اوست که هر چه در زمین است برای شما خلق کرده است و سپس به آسمانها پرداخت.

اما در سوره نازعات آیه 30  بحث از گسترش دادن زمین است که میفرماید : والارض بعد ذلک دحاها یعنی بعد از خلقت آسمان خداوند زمین را گسترش داد  . بنا بر این خداوند اول زمین را خلق کرد و سپس به خلقت آسمانها پرداخت و پس از آن  زمین را گسترش داد . با این بیان هیچ نقضی در کار نیست .

نکته:

خداوند ابتداء زمین را خلق کرد در حالیکه تمام زمین و محتوای آن زیر آب بود و بعد ها به مرور زمان آبها به گودالهای موجود در زمین رفتند و خشکی ها از زیر آب سر بیرون کرده  و به وضع فعلی در آمدند. که این را در اصطلاح  دحو الارض می نامند  که در آیه 30 سوره نازعات بدان اشاره شده است .

خلاصه:

در آیه 29 سوره مبارکه بقره خداوند از اصل خلقت زمین بحث میکند که قبل از خلقت آسمانها بوده است و در سوره نازعات آیه 30 از گسترش دادن زمین بحث میکند که بعد از خلقت آسمانها بوده است .

خلقت زمین > خلقت آسمانها > دحو الارض ( گسترش دادن زمین از زیر آب )

منبع: تفسیر نمونه، ذیل تفسیر آیه 30 سوره مبارکه نازعات

- نظرات (0)

معرفی داناترین عالم قرآنی

وَیقُولُوا الَّذینَ كَفَرُوا لَستَ مُرسَلاً كَفی بِاللّهِ شَهیداً بَینی وَبَینَكُم وَمن عِندَهُ عِلمُ الكِتابِ.

«و آنان كه كافر شدند می گویند: تو پیامبر و فرستاده خدا نیستی، بگو: كافی است كه خدا و آن كسی كه دانش و علم به كتاب [آگاهی به قرآن یا لوح محفوظ] نزد او است بین من و شما گواه باشد.» 1

 

قرآن دوعبارت مهّم، ولی با اندكی تفاوت دارد كه برای رسیدن به ریشه و هدف آن توضیح مختصری را نیاز داریم.

1. سوره نمل، آیه 40: قالَ الّذی عِندَهُ عِلم مِنَ الكِتابِ.

2. سوره رعد آیه 43: وَمَن عِندَهُ عِلمُ الكِتابِ.

فراز اوّل به جریان حضرت سلیمان مربوط می‌شود. هنگامی كه آن حضرت خواست عرش و تاج و تخت «ملكه سبا» در بارگاه او حاضر گردد، عفریتی از جن به او گفت: «من قبل از این كه از جایت برخیزی، او را حاضر می كنم.» اما فردی دیگر كه مقداری به «كتاب» آگاهی داشت، با یك چشم بر هم زدن ، عرش ملكه سب را در پیشگاه حضرت سلیمانحاضر كرد.

عِلم مِنَ الكِتابِ؛ یعنی: دانشی از كتاب داشت.

در فراز دوم كه محل بحث ما است، خدای تعالی ناسپاسی كافران را برای پیامبر شرح می دهد و برای آرامش و تسلّی پیامبرش، خود را و شخص دیگری را به عنوان شاهد و گواه بر حقانیت پیامبر معرفی می نماید. این شاهد را این گونه می شناساند: وَمَن عِندَهُ عِلمُ الكِتابِ؛ یعنی: كسی كه آگاه به همه كتاب است.»

كتاب چیست؟

دواحتمال درباره «كتاب» بین مفسران وجود دارد: 1. قرآن؛2. لوح محفوظ.

مرحوم‌«علامه طباطبایی» می گوید: مراد از كتاب كه نقطه پیدایش این علم عجیب است یا خود كتاب های آسمانی است و یا لوح محفوظ.

سپس می‌افزاید: این علم به كتاب از سنخ سایر علوم فكری نیست تا بتوان آن را با اكتساب و یادگیری به دست آورد.2

شأن نزول

كتب تفاسیر و روایات اهل بیت(ع)شاهدی را كه خدای تعالی بر حقانیت رسولش انتخاب كرده، معرفی نموده اند و لایق این مقام كسی جز امیرالمومنین،علی نمی‌باشد.

امام علی بدون تردید تنها فردی است كه در تمامی نبرده و مشكلات صدر اسلام ،یاور و مددكار پیامبر بوده و شاهد صدق بر رسالت او. نیز هم او است كه به علوم الهی آگاهی كامل داشت و پس از پیامبر داناترین فرد امت به شمار می آید.

روایات

از امام صادقسوال شد: فردی كه در یك چشم بر هم زدن ، عرشی را در پیشگاه حضرت سلیمان حاضر نمود، داناتر است یا كسی كه علم به كتاب دارد؟

امام پاسخ دادند: آن كه علم به كتاب دارد، حضرت امیرالمومنیناست و دانش فردی كه عرش ملكه سبا را در یك چشم بر هم زدن در پیشگاه حضرت سلیمان حاضر نمود، در مقایسه با علم علیبه مانند پشه‌ای است كه با بال كوچك خود مقداری از آب دریا را بر داشته باشد. 3

همچنین از طریق اهل سنّت، روایاتی در تأیید همین مطلب آمده است:

1. ثعلبی می گوید: مصداق آیه شریفه وَ مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتاب امام علی است.4

2. در تفسیر أعقم، آمده است: درباره وَمَن عِندَهُ عِلمُ الكِتابِ، گفته اند كه آن شخص علی بن أبی طالب است.5

مرحوم «علامه طباطبایی» در این باره می نویسد:

از طریق أئمه اهل بیت (ع)روایاتی وارد شده است كه آیه در حق امام علی نازل گردیده. پس اگر آیه شریفه وَمَن عِندَهُ عِلمُ الكِتابِ بر یكی از مومنان به پیامبر صادق باشد، همانا آن شخص امام علی است و بدون تردید او عالم ترین فرد امت به كتاب خدا است و روایات صحیح و فراوان بر این مطلب وارد شده است و جلمه زیبای پیامبر درباره أمیرالمومنین كه در حدیث ثقلین آمده است:به مثابه غایت و نهایت آیه شریفه است كه عالم و دانای به كتاب هرگز از آن جدا نمی شود.6

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. سوره رعد، آیه 43. 2. المیزان ، ج 15، ص 397. 3. تفسیر صافی، ج 3، ص76.

4. تفسیر برهان، جلد 3، ص302. 5. ملحقات اِحقاق الحق، ج 30، ص 99.

6. تفسیر المیزان، ج 11، ص 426.

- نظرات (0)

دوستان و دشمنان ابليس

طبق روايت روزى رسول اكرم صلى الله عليه و آله از ابليس پرسيدند:

دوستان تو از امت من چند نفرند؟ ابليس پاسخ داد: ده نفر.

1 - سلطان ستمگر

2 - ثروتمند متكبر.

3 - كسى كه توجه ندارد در آمدش از چه راهى است و آنرا در چه راهى مصرف مى كند.

4 - دانشمندى كه سلطان را بر جور و ستمش تصديق نمايد.

5 - تاجرى كه در تجارت و معاملات خود به مردم خيانت كند.

6 - محتكر.

7 - زانى .

8 - ربا خوار.

9 - بخيل .

10 - كس كه توجه نمى كند كه اموالش از كجا، و چگونه انباشته شده است ؟

سپس فرمود: دشمنان تو از امت من چند نفر هستند؟

عرض كرد: پانزده نفر:

1 - خود شما يا رسول الله .

2 - عالمى كه به علم خود عمل كند.

3 - حامل قرآنى كه به دستورات آن عمل نمايد.

4 - كسى كه براى رضاى خدا در پنج نوبت اذان گويد.

5 - دوستدار فقرا و مساكين و ايتام .

6 - كسى كه قلب رئوف و مهربانى دارد.

7 - خاضع در مقابل حق .

8 - كسى كه در راه طاعت خدا رشد و نمو كند و نماز شب بخواند.

9 - كسى كه خودش را از حرام حفظ نمايد.

10 - ارشاد كننده مردم در راه خدا.

11 - كسى كه همواره وضوء دارد و داراى طهارت است .

12 - سخاوتمند .

13 - خوش اخلاق .

14 - زنان عفيف با حجاب .

15 - كسى كه مهياى مرگ خويش است

- نظرات (0)

سختى كيفر زبان

پيامبر اكرم : خداوند زبان را چنان شديد عذاب دهد كه هيچ يك از اعضاء ديگر را آنچنان عذاب نكند.
پس زبان به عنوان اعتراض مى گويد: پروردگارا، تو مرا به كيفرى مبتلا ساختى كه هيچ چيز را به آن عقوبت نكردى .
خطاب مى رسد: از تو كلمه اى خارج شد، و به شرق و غرب عالم رسيد. و بر اثر همان يك كلمه خون بى گناهى ريخته شد، مال محترمى از بين رفت و ناموسى مورد تجاوز قرار گرفت .
سوگند به عزت و جلالم ، تو (زبان ) را به عذاب دردناك و كيفر سختى عذاب مى كنم كه هيچ يك از اعضاء و جوارح را آنگونه عذاب نخواهم كرد

- نظرات (0)