سایت خاتون

سایت مطبخ خاتون

معتبرترین دعای پولداری

از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت است: هر کس سوره طلاق را قرائت نماید. در حال بقا و پایداری بر سنّت پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم خواهد مرد.(مجمع البیان، ج10، ص36)

در سخنی از امام صادق علیه السلام روایت شده است: هر کس سوره طلاق و تحریم را در نمازهای خود قرائت کند خداوند در روز قیامت  او را از ترس و خوف و حزن و اندوه در امن می دارد و از افتادن در آتش معاف می دارد و او را به خاطر تلاوت این دو سوره وارد بهشت می کندو این دو سوره او را حفظ می کنند. زیرا متعلق به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم می باشند. (ثواب الاعمال، ص118)

آثار و برکات سوره طلاق

1) بهبود بیماری و ادای قرض و بدهکاری

روایت شده است که قرائت این سوره برای بهبود بیماری و ادای قرض و بدهکاری مفید است.(مستدرک الوسائل، ج13، ص290)

2) برای تحبیب

به نیت محبت 21 مرتبه این سوره را بخوانند. (درمان با قرآن،ص 120)

3) برای وسعت رزق 3 مرتبه این سوره خوانده شود. (همان)

ختومات مجرب

1) وسعت رزق و روزی

برای وسعت رزق و روزی و رسیدن به مال، آیه 2-3 سوره طلاق را به این شکل ختم نماید:

ابتدای ختم جمعه یا پنج شنبه یا دوشنبه باشد و اگر جمعه باشد بهتر است. تا چهل روز هر روز 159 مرتبه آیه شریفه را بخواند و بهتر است بعد از نماز صبح باشد. فقط در روز چهلم 179 مرتبه باشد و در ابتدای ختم برای استجابت حاجت، غسل حاجت نموده دو رکعت نماز بخواند و صد مرتبه صلوات بفرستد (در روز اول) و روز آخر بعد از اتمام، صد صلوات بفرستد.

شک نکند و ناامید نشود و اگر بار اول به نتیجه نرسید تکرار کند که انشاءالله به مراد می رسد.

2) گشایش کارها

به تجربه رسیده است که هر کس هر روز به خواندن آیه مبارکه «من یتق الله...» «آیات 3-2» سوره طلاق همت کند مهمات و گشایش امورات بسته خود را خواهد دید. (قرآن درمانی روحی و جسمی، ص260)

یک هفته هر شب بعد از نماز عشاء دو رکعت نماز بدین کیفیت بخواند . در رکعت اول بعد از حمد آیه «من یتق الله» آیه 3-2 سوره طلاق را 25 بار بخواند. (درمان با قرآن، ص121)

معتبرترین دعا برای پولدارشدن

اگر بنا باشد تا آیه ای از قرآن کریم را بعنوان مجرب ترین آیه جهت وسعت رزق و روزی و گشایش کسب و کار و خیر و برکت بدانیم، بدون شک آن آیه؛ آیات 2و3 سوره طلاق است که به و من یتق الله مشهور می باشد.

در خصوص خواص این آیات، بزرگان فرموده اند که تأثیرآن در گشایش روزی و برکت در رزق مجرب و تضمینی است اما باید با اخلاص و مداومت خوانده شود. 

پیامبر اکرم(صلی الله و علیه وآله) فرمود: من آیه اى را در قرآن مى شناسم که اگر تمام انسانها دست به دامن آن شوند براى حل مشکلات آنها کافى است و آن آیات سوّم و چهارم سوره طلاق است : «وَ مَنْ یَتَّقِ اللهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً* وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْث لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ اِنَّ اللهَ بالِغُ اَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللهُ لِکُلِّ شَیْىء قَدْراً»

خاصیت آیه «من یتق الله...» {در برکت در مال و وسعت رزق و روزی}

هر کس تقوای الهی پیشه کند و از گناه دوری کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می کند و او را از جایی که گمان ندارد روزی می دهد و هر کس بر خدا توکل نماید ، خدا او را کفایت می کند و خداوند فرمان خود را به انجام می رساند و خدا برای هر چیزی اندازه ای داده است.

حضرت صادق علیه السلام فرمود: وقتی آیه فوق نازل شد ، عده ای درها را به روی خود بسته و رو به عبادت آوردند و گفتند : خداوند روزی ما را عهده دار شد.

این خبر به گوش پیغمبر رسید. کسی را نزد آنها فرستاد که چرا چنین کرده اید؟ هر کس چنین کاری کند دعای او مستجاب نمی شود. بر شما باد بر کار و تلاش همراه با تقوا.

بنابراین هرگز مفهوم آیه، این نیست كه انسان تلاش و كوشش براى زندگى را به دست فراموشى بسپارد و بگوید : در خانه‏ مى‏نشینم و تقوا پیشه مى‏كنم و ذكر لا حول و لا قوة الا باللَّه مى‏گویم تا از آنجا كه گمان ندارم به من روزى مى‏رسد، نه هرگز مفهوم آیه چنین نیست، هدف تقوى و پرهیزكارى توأم با تلاش و كوشش است، اگر با این حال درها به روى انسان بسته شد خداوند گشودن آنها را تضمین فرموده است.

و لذا در حدیثى مى‏خوانیم كه یكى از یاران امام صادق علیه السلام عمر بن مسلم مدتى خدمتش نیامد، حضرت جویاى حال او شد، عرض كردند: او تجارت را ترك گفته، و رو به عبادت آورده، فرمود: واى بر او!

اما علم ان تارك الطلب لا یستجاب له‏: آیا نمى‏داند كسى كه تلاش و طلب روزى را ترك گوید دعایش مستجاب نمى‏شود.

سپس افزود: جمعى از یاران رسول خدا صلی الله علیه و آله وقتى آیه وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ نازل شد درها را به روى خود بستند، و رو به عبادت آوردند و گفتند: خداوند روزى ما را عهده‏دار شده! این جریان به گوش پیامبر رسید، كسى را نزد آنها فرستاد كه چرا چنین كرده‏اید؟ گفتند: اى رسول خدا! چون خداوند روزى ما را تكفل كرده و ما مشغول عبادت شدیم، پیامبر صلی الله و علیه وآله فرمود:

انه من فعل ذلك لم یستجب له، علیكم بالطلب!

هر كس چنین كند دعایش مستجاب نمى‏شود، بر شما باد كه تلاش و طلب كند. (تفسیر نمونه، ج‏24، ص 238)

"و من یتوکل علی الله " یعنی چه؟

توكّل به معنای اعتماد و تكیه بر خداست و این كه انسان بر خود و نیروها و توانمندی‏های خود یا دیگران اعتمادی نداشته باشد.

چون هر كس در كاری كه خُبره نیست و یا توان آن را ندارد وكیل می‏گیرد. انسان در امور و شئون خود نه خُبره است و نه توانایی و قدرت انجام آن را دارد، چنان كه دیگران نیز مانند او هستند و وضعیتی بهتر از او ندارند. لذا باید به یك مبدأ خبیر و قادر تكیه كند و این همان توكّل بر خداست: «و مَن یَتوكّلْ عَلی الله فهو حَسْبه؛ طلاق/3 ؛ هر كس بر خدا توكّل كند خدا كفایت مهمات و مشكلات او را می‏كند»

«حَسْبنا الله ونِعْم الوكیل؛ آل عمران/173 خدا كفایت مشكلات ما را می‏كند و او بهترین وكیل و تكیه‏گاه است»

«علی الله فلْیتوكّل المتوكّلون؛ ابراهیم/12 ؛ تكیه كنندگان باید فقط بر خدا تكیه كنند».

در بیان بلند حضرت جواد الأئمه(علیه السلام) آمده است: تكیه بر خدا بهای هر متاع گران قیمت و نردبان هر مقام متعالی و متكاملی است:«ألثِّقة بِالله ثَمنْ لِكلّ غالٍ وسُلّم إلی عالٍ» (بحار 75/364) .

توكّل مرزی جدا از بكارگیری اسباب مادی ندارد تا انسان بگوید: كاری كه توانایی آن را دارم، خودم انجام می‏دهم و كاری كه در انجام آن ناتوانانم ، بر خدا توكل كرده و به او واگذار می‏كنم. بلكه انسان در ریز و درشت كارهای خود ضعیف و ناتوان است و احتیاج به وكیل دارد.

نه تنها در قیام خود به حول و قوه الهی نیاز دارد، در قعود و نشستن نیز محتاج به حول و قوه اوست ؛ لذا در نماز می‏گوییم: «بِحول الله و قُوته أَقوم وأَقعد»، یعنی نه تنها در ایستادن بلكه در نشستن نیز به حول و قوه خدا اعتماد و تكیه می‏كنم. (آیة الله جوادی آملی،حماسه و عرفان )

حقیقت توكل:

همان گونه كه گفته شد توكل از ماده وكالت ‏به معنى سپردن كارها به خدا و اعتماد بر لطف اوست، نه به این معنى كه دست از تلاش و كوشش بردارد ، بلكه تا آنجا در توان دارد تلاش كند و منزلگاه ها را یكى بعد از دیگرى با تمام توان بپیماید، اما آنچه از توان او بیرون است‏ به خدا واگذارد و از الطاف جلیه و خفیه او مدد بطلبد!

یكى از علماى معروف اخلاق در تفسیر توكل مى‏گوید: «توكل منزلى از منزلگاه هاى دین و مقامى از مقامات اهل یقین است، بلكه آن از مفاهیم درجات مقربین است، از نظر مفهوم پیچیده و از نظر عمل سنگین است!»

ختم سخن :

این سخن را با حدیثى مربوط به عصر حضرت موسى(علیه السلام) پایان مى‏دهیم:

در حدیث آمده است كه حضرت موسى(علیه السلام) بیمار شده بود، بنى اسرائیل به عیادت او رفتند و بیمارى او را تشخیص دادند، و به او گفتند اگر از فلان دارو استفاده كنى بهبودى خواهى یافت، حضرت موسى(علیه السلام) گفت: من از هیچ دارویى بهره نمى‏گیرم تا خداوند بدون دارو مرا شفا دهد!

بیماری اش طولانى شد. باز به او گفتند: داروى این بیمارى، معروف و مجرب است و ما با آن مداوا مى‏كنیم و بهبودى مى‏یابیم، باز موسى(علیه السلام) گفت: من از دارو استفاده نمى‏كنم! بیماریش ادامه یافت، سرانجام خداوند به او وحى فرستاد: «و عزتى و جلالى لاابراتك حتى تتداوى بما ذكروه لك; به عزت و جلالم سوگند كه بهبودى به تو نمى‏دهم مگر اینكه از دارویى كه به تو گفته‏اند استفاده كنى!»

حضرت موسى(علیه السلام) دستور داد آن دارو را براى او بیاورند و از آن استفاده كرد و بهبودى یافت، در این هنگام در دل موسى(علیه السلام) وسوسه‏اى پیدا شد(شاید وسوسه‏اش این بود كه چرا خداوند تنها با توكل مرا رهایى نبخشید) در این هنگام خداوند به او وحى فرستاد: «اردت ان تبطل حكمتى بتوكلك على، فمن اودع العقاقیر منافع الاشیاء غیرى; تو مى‏خواهى با توكل خود حكمت و سنت مرا باطل كنى؟! مگر منافع داروها را كسى جز من در آنها قرار داده است‏»؟! (المحجة البیضاء، جلد7، صفحه 432)

این حدیث‏ به روشنى حقیقت توكل را بازگو مى‏كند.

منابع:

قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی

ترجمه جامع السعادات، مرحوم نراقی

ترجمه الاخلاق، مرحوم شبر

نقطه های آغاز در اخلاق، مهدوی کنی

مقالات، استاد محمد شجاعی

اولین درجه تقوا

توجه به این موضوع كه همه چیز مال خدا است اثر تربیتى مهمى در انسان ها دارد، زیرا هنگامى كه بدانند آنچه دارند از خودشان نیست و چند روزى به عنوان عاریت یا امانت به دست آنها سپرده شده این عقیده به طور مسلم، انسان را از تجاوز به حقوق دیگران و استثمار و استعمار و احتكار و حرص و بخل و طمع باز مى‏دارد. چنانچه امام صادق علیه السلام فرمودند: اوّلین درجه تقوا و بندگى خدا آن است كه انسان خودش را مالك نداند. (بحارالانوار، ج 1، ص 225)

اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا یُحِیطُونَ بِشَیْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِما شاءَ وَسِعَ كُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا یَۆُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ (بقره ـ 255)

در مقاله قبل از اول آیه قسمت «اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ» را بررسی کردیم. در این نوشتار به ادامه بحث می پردازیم:

در ادامه آیه مى‏افزاید:" هیچ گاه خواب سبك و سنگینى او را فرا نمى‏گیرد" و لحظه‏اى از تدبیر جهان غافل نمى‏شود (لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ).

" سنة" از ماده" وسن" به گفته بسیارى از مفسران به معنى سستى مخصوصى است كه در آغاز خواب روى مى‏دهد، یا به تعبیر دیگر به معنى خواب سبك است، و" نوم" به معنى خواب، یعنى حالتى است كه قسمت عمده حواس انسان، از كار مى‏افتد، در واقع، سنه خوابى است كه به چشم عارض مى‏شود، اما وقتى عمیق‏تر شد و به قلب عارض شد،" نوم" گفته مى‏شود.

جمله" لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ" تاكیدى است بر حى و قیوم بودن خداوند زیرا قیام كامل مطلق به تدبیر امور عالم هستى در صورتى است كه حتى یك لحظه غفلت در آن نباشد، و لذا هر چیز كه با اصل قیومیت خداوند سازگار نباشد، خود به خود از ساحت مقدس او، منتفى است حتى ضعیف‏ترین عاملى كه موجب سستى در كار او باشد مانند خواب سبك كه در ذات پاك او نیست.

اما اینكه چرا" سنة" بر" نوم"، مقدم داشته شده با اینكه قاعدتا فرد قوى‏تر را جلوتر ذكر مى‏كنند، و سپس به فرد ضعیف اشاره مى‏نمایند، به خاطر این است كه از نظر ترتیب طبیعى نخست سنه (خواب سبك) دست مى‏دهد و سپس عمیق‏تر شده تبدیل به نوم مى‏گردد.

از امام صادق علیه السلام نقل شده است كه فرمود: اوّلین درجه تقوا و بندگى خدا آن است كه انسان خودش را مالك نداند

به هر حال این جمله، اشاره به این حقیقت است كه فیض و لطف تدبیر خداوند دائمى است، و لحظه قطع نمى‏گردد، و همچون بندگان نیست كه بر اثر خواب هاى سبك و سنگین، یا عوامل دیگر غافل شود.

امام صادق علیه السلام فرموده‏اند: «ما من حى الا و هو ینام خلا الله وحده» هیچ زنده‏اى نیست مگر اینكه مى‏خوابد، تنها خداوند از خواب بدور است. (بحارالانوار، ج 59، ص 185)

خداوند حىّ است و نیازمند خواب و چُرت نیست. (چون در طبع انسان، ابتدا حالت رِخوت و چُرت پیدا مى‏شود، سپس خواب مى‏آید، قرآن هم كلمه‏ى «سِنَة» را مقدّم بر «نَوم» بكار برده است) خواب، زنده‏ها را از خود منقطع مى‏كند تا چه رسد به دیگران، ولى خداوند خواب ندارد و همواره بر همه چیز قیّومیّت دارد.

مالكیت مطلقه خداوند

در ادامه آیه به مالكیت مطلقه خداوند اشاره كرده، مى‏فرماید:" براى او است آنچه در آسمان ها و زمین است" (لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ).

و این در واقع پنجمین وصف از اوصاف الهى است كه در این آیه آمده، زیرا قبل از آن اشاره به توحید و حى و قیوم بودن، و عدم غلبه خواب بر ذات پاك او شده است.

در واقع این مالكیت، نتیجه همان قیومیت است زیرا هنگامى كه قیام به امور عالم و تدبیر آنها و همچنین خالقیت مخصوص ذات او باشد، مالكیت همه چیز نیز از آن او است.

بنا بر این آنچه انسان در اختیار دارد و از آن استفاده مى‏كند، ملك حقیقى او نیست تنها چند روزى این امانت با شرایطى كه از ناحیه مالك حقیقى تعیین شده به دست او سپرده شده و حق تصرف در آنها را دارد و به این ترتیب مالكان معمولى موظف‏اند شرایطى را كه مالك حقیقى تعیین كرده كاملا رعایت كنند و گرنه مالكیت آنها باطل و تصرفاتشان غیر مجاز است، این شرائط همان احكامى است كه خداوند براى امور مالى و اقتصادى تعیین كرده است.

به عبارت دیگر مالكیّت انسان، چند روزه و با شرایط محدودى است كه از طرف مالك حقیقى یعنى خداوند تعیین مى‏شود. حال كه همه مملوك او هستند، پس چرا مملوكى مملوك دیگر را بپرستد؟ دیگران نیز بندگانى همچون ما هستند «عِبادٌ أَمْثالُكُمْ» (اعراف، 194) طبیعت، ملك خداست و قوانین حاكم بر آن محكوم خداوندند. اى كاش انسان‏ها هم از مِلك او و هم از مُلك او بهتر استفاده مى‏كردند. اگر همه چیز از خدا و براى خداست، دیگر بخل و حرص چرا؟ آیا خداى خالق، ما را رها كرده است؟

این مالكیت، نتیجه همان قیومیت است زیرا هنگامى كه قیام به امور عالم و تدبیر آنها و همچنین خالقیت مخصوص ذات او باشد، مالكیت همه چیز نیز از آن او است

«أَ یَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَنْ یُتْرَكَ سُدىً» (قیامت، 36) امام كاظم علیه السلام از در خانه شخصى به نام «بُشر» مى‏گذشت، متوجّه سر و صدا و آواز لهو و لعبى شدند كه از خانه بلند بود. از كنیزى كه از آن خانه بیرون آمده بود پرسیدند صاحبخانه كیست؟ آیا بنده است؟! جواب داد: نه آقا، بنده نیست آزاد است. امام فرمود: اگر بنده بود این همه نافرمانى نمى‏كرد. كنیز سخن امام را وقتى وارد منزل شد به صاحبخانه باز گفت. او تكانى خورد و توبه كرد. (تتمة المنتهى، ص 329)

از امام صادق علیه السلام نقل شده است كه فرمود: اوّلین درجه تقوا و بندگى خدا آن است كه انسان خودش را مالك نداند. (بحارالانوار، ج 1، ص 225)

ناگفته پیدا است توجه به این صفت كه همه چیز مال خدا است اثر تربیتى مهمى در انسان ها دارد، زیرا هنگامى كه بدانند آنچه دارند از خودشان نیست و چند روزى به عنوان عاریت یا امانت به دست آنها سپرده شده این عقیده به طور مسلم، انسان را از تجاوز به حقوق دیگران و استثمار و استعمار و احتكار و حرص و بخل و طمع باز مى‏دارد.

پیام قسمت بحث شده از آیة الکرسی در این مقاله:

1ـ هیچ گاه خواب سبك و سنگینى او را فرا نمى‏گیرد" و لحظه‏اى از تدبیر جهان غافل نمى‏شود بنابر این فیض و لطف تدبیر خداوند دائمى است، و لحظه قطع نمى‏گردد (لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ).

2ـ همه چیز از اوست. «لَهُ ما فِی السَّماواتِ»

منابع:

تفسیر نور ج 1

تفسیر نمونه ج 2

تتمة المنتهى

بحارالانوار، ج 1، ج 59

 

مسجدخانه خداست

هر دو فایل رو دانلود و فقط یکی را از حالت فشرده خارج کنید
بعد فایل بوجود آمده رو اجرا کنید
التماس دعا
منبع : سایت دو فرشته آسمانی

فايل هاي پيوست شده

28811d1388476446-masjed.part2.rar

, 17.71 مگابایت

,  487 نمايش




28810d1388476446-masjed.part1.rar

, 19.07 مگابایت

,  377 نمايش

نرم افزار مروارید حجاب

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام



نرم افزار مالتی مدیای مروارید حجاب ساخته شده توسط گروه پیروان موعود





دانلود نسخه کامل با لینک مستقیم با حجم 66 مگابایت

دانلود نسخه کم حجم (بدون ویدیو ها) با لینک مستقیم با حجم 3 مگابایت

روزت مبارک دختر