سایت خاتون

تا کار از کار نگذشته است، برگردید

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَن یُكَفِّرَ عَنكُمْ سَیِّئَاتِكُمْ وَیُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ...»: اى كسانى كه ایمان آورده‏اید به درگاه خدا توبه‏اى راستین كنید امید است كه پروردگارتان بدی هایتان را از شما بزداید و شما را به باغ هایى كه از زیر [درختان] آن جویبارها روان است داخل کند. (تحریم، 8)

این آیه از قرآن کریم نظرم را خیلی به خودش جلب کرد. توبه و گذشتن از خطا از جانب خدای مهربان...!

عجب خدای مهربانی داریم...!

یادم میاد یک بار خطایی البته نه آن طور که نشود با عذرخواهی جبران شود در قبال یکی از دوستانم از من سر زد! وای که چقدر این بحث کش پیدا کرد و آبروی من را جلوی همه برد.

هر موقع هم که جایی و مکانی او را می دیدم آن ماجرا و رفتارم را به رخم می کشید و من را شرمنده تر می کرد.

یاد رفتار خدای مهربان با بندگانش افتادم...

اگر خطایی بکنیم و با توبه ی واقعی و البته به موقع (نه توبه ای که فرعون انجام داد و از زمانش گذشته بود) انجام دهیم و خالصانه و با توبه ی نصوح به درگاهش برویم با آغوش باز که پذیرا می شود هیچ، هیچ وقت هم به رویمان نمی آورد و درهای رحمت و مغفرتش را بر رویمان باز می کند.

فقط نکته ای که باید توجه کنیم این است که تا زمان و وقتش نگذشته باید به توبه و استغفار اقدام کنیم و این اقدام و توبه مان باید از نوح نصوح باشد.

و چه زمان بهتر و زیباتر از ماه رجب برای این عمل که خود خداوند نیز ما را بر آن دعوت می کند.

توبه نصوح، چه توبه ای است؟

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم:

التَّوبةُ النّصوحُ النَّدمُ على الذَّنبِ حینَ یَفْرُطُ مِنكَ، فتَسْتَغفِرُ اللّه‏، ثُمّ لا تَعودُ إلَیهِ أبدا .

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم:

توبه نـصـوح پشیمانى از گناهى است كه مرتكب شده‏اى و آمرزش خواستن از خدا و این كه هرگز بدان باز نگردى.

توبه نصوح آن است كه عود بر گناه در آن نباشد.

در مجمع آمده كه معاذ بن جبل گفت: یا رسول اللّه توبه نصوح چیست؟

فرمود: «أن یتوب التّائب ثمّ لا یرجع فى ذنب كما لا یعود اللبن الى الضرع» یعنى توبه كند بعد به گناه برنگردد چنان كه شیر به پستان باز نمی گردد.

در كافى از ابو الصباح كنانى نقل كرده كه از حضرت صادق علیه السّلام از توبه نصوح پرسید فرمود: «یتوب العبد من الذنب ثمّ لا یعود فیه». (قاموس قرآن، ج ‏7، ص 71)

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَن یُكَفِّرَ عَنكُمْ سَیِّئَاتِكُمْ وَیُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ یَوْمَ لَا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیر»؛

«اى كسانى كه ایمان آورده‏اید به درگاه خدا توبه‏اى راستین كنید امید است كه پروردگارتان بدی هایتان را از شما بزداید و شما را به باغ هایى كه از زیر [درختان] آن جویبارها روان است درآورد در آن روز خدا پیامبر [خود] و كسانى را كه با او ایمان آورده بودند خوار نمى‏گرداند نورشان از پیشاپیش آنان و سمت راستشان روان است مى‏گویند پروردگارا نور ما را براى ما كامل گردان و بر ما ببخشاى كه تو بر هر چیز توانایى!» (تحریم، 8)

و فی الكافی، عنه علیه السلام: "إذا تاب العبد توبة نصوحاً احبّه اللَّه فستر علیه فی الدنیا و الآخرة. قیل و كیف یستر علیه؟ قال: ینسی ملكیه ما كتبا علیه من الذنوب، و یوحی الى جوارحه اكتمی علیه ذنوبه، و یوحی الى بقاع الأرض اكتمی ما كان یعمل علیك من الذنوب، فیلقى اللَّه حین یلقاه و لیس یشهد علیه بشی‏ء من الذنوب"‏.

چون بنده اى توبه نصوح كند، خدا دوستش دارد و گناهانش را در دنیا و آخرت بپوشاند.

راوى گوید: گفتم چگونه گناهانش را مى پوشاند؟

فرمود: آنچه را از گناهان كه دو فرشته موكل بر او نوشته اند از یادشان مى برد، و به اعضا و جوارحش دستور دهد كه گناهانش را پنهان دارند، و به بقاع زمین نیز فرمان دهد كه آنچه بر روى تو گناه كرده مخفى بدار، پس خدا را ملاقات نماید در حالى كه هیچ گواهى نباشد كه بر گناهان او شهادت دهد. (تفسیر الصافی، ج ‏5، ص 197) 

به امید آنکه فرصت های رجب و شعبان را برای داشتن توبه نصوح به درگاه خداوند از دست ندهیم و با پاکی و طهارت کامل به سوی خداوند روی آوریم. 

- نظرات (0)

شاخصه های موفقیت زنان از نگاه قرآن

قرآن کریم برخلاف افراد مدعی «تساوی حقوق زن و مرد» برای زنان جایگاهی را ترسیم می‌ کند که موقعیتی والاتر از جایگاه بسیاری از مردان دارد. جایگاهی که زن را به عنوانالگویی نه تنها برای زنان که برای همه افراد جامعه معرفی می ‌کند.
زنی که پا را از حیطه زنانه فراتر گذاشته و به اشتغالاتی مانند بنایی یا رانندگی کامیون روی آورده که تناسبی با روح و جسم او ندارد. خانمی که با سختی‌ های زیاد و کمبودهای فراوان زندگی شخصی و خانوادگی ‌اش موفق به کسب بهترین درجات علمی شده است.

خانم دیگری با نبوغ خود توانسته کارگاه خود را توسعه دهد و ریاست مجموعه بزرگی را به عهده دارد که کارگران و کارمندان فراوانی زیر نظر او به فعالیت اشتغال دارند.

خانمی که به عنوان اولین زن موفق به سفر به ماه شده یا خود را به عنوان کاندید سفر به مریخ معرفی کرده است.
اگر اندکی بیشتر بیندیشیم نمونه‌ های دیگری از این دست را خواهیم یافت؛ نمونه‌هایی که شاید دل بسیاری از خانم ‌ها را برده و در میان مردم به عنوان ارزش‌ هایی که موقعیت ممتازی به زن می‌ بخشد از آن ‌ها یاد می ‌شود. در حدی که ارزش آن را می ‌یابد که دوربین‌ های تلویزیونی روی چهره او زوم کنند و هنر او را به رخ سایرین بکشند.
این‌ ها به ارزش‌ هایی تبدیل شده‌اند که فاصله ما را از ارزش ‌های دینی و حقیقی بیشتر می‌ کنند. وقتی یک خانم از نداشتن یک شغل درآمدزا خود را عقب ‌تر از سایرین می ‌داند، وقتی داشتن درآمد مستقل از شوهر را لازمه زندگی مشترک می ‌داند! وقتی همه سعی خود را به کار می ‌گیرد تا مدرک تحصیلی خود را ارتقا دهد، وقتی ثروت و موقعیت ممتاز اجتماعی ملاک مهمی برای او در انتخاب همسر می‌ شود، وقتی زیبایی یک خانم، بر ارزش و میزان توجه به او می‌ افزاید، همگی نشان از این دور شدن است.

قرآن چه می‌ گوید؟

قرآن کریم در مسیری متفاوت از مسیر جامعه امروز ملاک ‌های متفاوتی را در معرفی زن نمونه به کار گرفته است؛ بدون اینکه به مدرک تحصیلی توجهی داشته باشد، بی ‌آنکه نظری به میزان دارایی آن زنان داشته باشد، بدون اینکه موقعیت اجتماعی آنان را موجب امتیاز آن‌ ها بداند یا اینکه آن‌ ها را صاحب فن و هنری مردانه معرفی کند، از آن ‌ها به نیکی یاد نموده است. زنانی مانند آسیه همسر فرعون، مریم دختر عمران، ساره همسر ابراهیم نبی.

وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِینَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِی عِندَكَ بَیْتًا فِی الْجَنَّةِ وَنَجِّنِی مِن فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ

وَمَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهِ مِن رُّوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِینَ (تحریم / 11 و 12)

و براى كسانى كه ایمان آورده‏اند خدا همسر فرعون را مثل آورده آنگاه كه گفت پروردگارا پیش خود در بهشت‏ خانه‏اى برایم بساز و مرا از فرعون و كردارش نجات ده و مرا از دست مردم ستمگر برهان.

و مریم دخت عمران را همان كسى كه خود را پاكدامن نگاه داشت و در او از روح خود دمیدیم و سخنان پروردگار خود و كتابهاى او را تصدیق كرد و از فرمانبرداران بود.

وَإِذْ قَالَتِ الْمَلاَئِكَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاء الْعَالَمِینَ؛ (آل عمران، 42) و [یاد كن] هنگامى را كه فرشتگان گفتند اى مریم خداوند تو را برگزیده و پاك ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است.

در بلندی مقام این بانوان همین بس که فرشتگان الهی را می‌ دیدند و با آن‌ ها گفتگو می ‌کردند؛ همان ‌گونه که مریم سلام الله علیها فرشتگان را می ‌دید و با آن ‌ها سخن می ‌گفت و از فرمانشان اطاعت می ‌کرد. (سوره‌ی آل عمران در آیه 42 و 43)

دیدن فرشته خداوند توسط همسر حضرت ابراهیم علیه السلام نیز نمونه دیگری از این دست است؛ زمانی که فرشتگان به محضر حضرت ابراهیم آمدند و در زمان پیری به او مژده آمدن اسحاق را دادند. این در حالی بود که همسر حضرت ابراهیم آن ‌ها را می ‌دید و از این سخنشان خندید و با آن ‌ها در مورد پیری همسرش سخن گفت. (هود،71-73)

مسلماً امتیاز این زنان نسبت به زنان روزگارشان و حتی زنان دیگر، نه زیبایی بوده نه ثروت، نه مدرک تحصیلی و نه یک شغل درآمدزا. این را همگی بر آن واقفیم. اینکه کدام ارزش ‌ها ملاک برتری این زنان شده را نیز همه می ‌دانند.
تا ز انفاس خدا در ندمد روح الله  

مریمان شکرستان نشوند آبستن 
حتی موقعیت‌ های اجتماعی هم سبب برتری زنان شمرده نمی ‌شود؛ چرا که خداوند به زنان پیامبر صلی الله علیه واله که موقعیت ممتازی در جامعه داشتند فرمود که بهتر از آن‌ ها نیز زنانی هستند. 
فراموش نکنیم که این بانوان، تنها الگویی برای زنان نیستند، بلکه خداوند آن‌ها را الگویی برای همه مردم معرفی کرده است. به عبارت دیگر؛ افرادی که به دنبال احقاق حقوق از دست رفته زنان هستند و دم از تساوی حقوق مرد و زن می ‌زنند، راه را به اشتباه نروند. قرآن مسیری را نشان می‌ دهد که زن می ‌تواند در موقعیتی برتر و قابل طرح به عنوان الگو برای مردان نیز قرار گیرد. (در آیات بالا به وضوح می توان این نکته را از آیات مشاهده کرد و فهمید)
اینکه ملاک ‌های ارزشی قرآن با ملاک ‌های ارزشی مطرح در جامعه امروز چه مقدار تفاوت دارد را به قضاوت شما واگذار می‌ کنیم. اما فراموش نکنیم که همرنگی جماعت، دلیل خوب و قابل توجیهی نیست.

- نظرات (0)

عزّت انسان

آیا انسان، این موجودِ سراپا فقر و نیاز، نباید متوكّل به خالق «عَلی كُلِّ شَئٍ قَدِیر» باشد؟!

بله؛ شرف و عزّت انسان در این است كه به دیگران از امثال خودش، وابسته و متّكی نباشد؛ بلكه به خودش، یعنی به همان قوایی كه خدا به او داده است اتّكا كند و آنها را به كار بیندازد و از خدا بخواهد كه به او مدد داده و او را به هدف برساند و همین معنای توكّل قرآنی و اعتماد به نفس و خود كفایی، صحیح و معقول است.
از رسول خدا (صلی الله علیه واله وسلم) در معنای توكّل نقل شده كه: 
(اَلْعِلْمُ بِأنَّ الْمَخْلُوقَ لا یضُرُّ وَ لا ینْفَعُ وَ لا یعْطِی وَ لا یمْنَعُ وَ اسْتِعْمَالُ الْیأسِ مِنَ الْخَلْقِ)؛ 
«دانستن اینكه مخلوق، نه زیانی می ‌تواند برساند و نه نفعی، نه اعطایی دارد و نه منعی.»
خالق است كه دل ها را به كسی متوجّه می ‌كند و از كسی بر می ‌گرداند؛ به وسیله‌ی كسی عطا می ‌كند و به وسیله‌ی كسی منع می ‌كند.
(فَإذَا كَانَ الْعَبْدُ كَذَلِكَ لایعْمَلُ لِأحَدٍ سِوَی اللهِ وَ لَمْ یرْجُ وَ لَمْ یخَفْ سِوَی اللهِ وَ لَمْ یطْمَعْ فِی أحَدٍ سِوَی اللهِ فَهَذَا هُوَ التَّوَكُّلُ)؛ 
وقتی انسان به چنین باوری رسید دیگر، برای احدی جز خدا كار نمی‌ كند، خدمت به خلقش نیز برای جلب رضای خدا می ‌شود و امتثالاً لِأمْرِ الله به احدی جز خدا امیدوار نمی ‌گردد و از احدی جز خدا نمی ‌ترسد و به احدی جز خدا چشمِ طمع نمی ‌دوزد.

وقتی این حال، در آدمی پیدا شد علاوه بر زندگی اُخرویش، در همین دنیا آسایش روحی می‌ یابد. حالا عاقبتش كه جای خودش محفوظ، در دنیا راحت و با عزّت و بی غصّه و غم زندگی می‌ كند و زبان حالش این می ‌شود:

عالی ترین صفت اهل ایمان

(( إِن تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُوْهُمْ وَإِن تُصِبْكَ مُصِیبَةٌ یَقُولُواْ قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِن قَبْلُ وَیَتَوَلَّواْ وَّهُمْ فَرِحُونَ

قُل لَّن یُصِیبَنَا إِلاَّ مَا كَتَبَ اللّهُ لَنَا هُوَ مَوْلاَنَا وَعَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُوْمِنُونَ

قلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَن یُصِیبَكُمُ اللّهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِندِهِ أَوْ بِأَیْدِینَا فَتَرَبَّصُواْ إِنَّا مَعَكُم مُّتَرَبِّصُونَ))
«اگر نیكى به تو رسد آنان را بدحال مى ‏سازد و اگر پیشامد ناگوارى به تو رسد مى ‏گویند ما پیش از این تصمیم خود را گرفته‏ایم و شادمان روى بر مى ‏تابند.

بگو جز آنچه خدا براى ما مقرر داشته هرگز به ما نمى ‏رسد او سرپرست ماست و مومنان باید تنها بر خدا توكل كنند.

بگو آیا براى ما جز یكى از این دو نیكى را انتظار مى ‏برید در حالى كه ما انتظار مى‏كشیم كه خدا از جانب خود یا به دست ما عذابى به شما برساند پس انتظار بكشید كه ما هم با شما در انتظاریم.»
در آیه‌ی 50 خداوند حكیم یكی از علائم و نشانه ‌های منافقان را نشان می‌دهد كه: خود خواهی و خود پسندی درباره‌ی خودشان و بدخواهی وحسادت درباره‌ی دیگران است؛ و در آیه‌ی 51 و 52 یكی از صفات بسیار عالی اهل ایمان را ارائه می ‌فرماید كه: توكّل و رضا دادن به قضا و تقدیر حكیمانه‌ی خداوند است.

می‌ فرماید: 
(( إنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُوْهُمْ))؛
«اگر حسنه ای به تو برسد ناراحتشان می‌ كند.»

امروزه جدیدترین علم، یعنی روانپزشكی همان چیزهایی را تعلیم می‌ دهد كه پیامبران تعلیم می ‌دادند، زیرا پزشكان روحی دریافته‌اند كه دعا و نماز و ایمان محكم، نگرانی، تشویش، هیجان و ترس را كه موجب بسیاری از ناخوشی ‌هاست، برطرف می ‌سازد. (دیل کارنگی، آیـیـن زندگی، ترجمه جهانگیر افخمی، ص188)

اصولاً ایمان تأثیر به سزایی در نفس انسان دارد، چرا كه اعتماد نفس و قدرت او را بر صبر و تحمل سختی ‌های زندگی افزایش داده و احساس امنیت و آرامش را در نفس او مستقر ساخته و در درونش آسودگی خاطر به وجود می‌آورد.(همان، ص88)

ویلیام جیمز معتقد است در ایمان به خدا نیروی خارق العاده‌ای وجود دارد كه نوعی قدرت معنوی به انسان می ‌بخشد و در تحمل سختی ‌های زندگی به او كمك می ‌كند. (دیل کارنگی، آیین زندگی: چگونه اضطراب و نگرانی را از خود دور کرده و زندگی آرامی آغاز کنیم، ترجمه: سوسن اردکانی، ص 31.)

قرآن كریم، در سوره‏ طلاق می فرماید:

هر كس پرهیزكاری كند، خداوند راه خروجی برای رهایی وی از مشكلات‏ قرار می ‌دهد و از طریقی كه گمان ندارد روزیش را می ‏رساند، و هر كس بر خدا اعتماد كند و كار خود به وی واگذارد، خدا برای او كفایت است. همانا خدا فرمان خویش را به نتیجه می ‏رساند و آنچه را كه بخواهد تخلف ندارد. (طلاق: 2 و 3)

توكل بر خدا كه منبع فناناپذیر قدرت و توانایی است، موجب افزایش مقاومت انسان در برابر مشكلات و حوادث سخت زندگی می‌شود. (آل عمران: 173)

توكل بر خدا، آثار فراوانی دارد، از جمله:

1. آنكه بر خداوند توكل نماید: اولین نتیجه آن، خودكفایی و عدم نیاز به غیر است، 2. آنكه بر خداوند توكل نماید: تنها از او درخواست چیزی می ‌نماید و او نیز جواب مثبت خواهد داد، 3. آنكه بر خداوند توكل نماید: برای برآوردن تقاضای افراد نیازمند، به خدا قرض ‌الحسنه می ‌دهد و او آن را بهتر و بیشتر پس دهد، 4. آنكه بر خداوند توكل نماید: شكرگذار اوست و خدا را یاور خویش می ‌بیند. (نصرا... شاملی و علی بنائیان اصفهانی، «تبیین میدان معناشناسی واژه "توکل" در نهج البلاغه»، فصلنامه علوم اسلامی، ص 12)

 

داشتن ایمان، مهم ترین فاکتور برای داشتن آرامش

قرآن، امنیت و آرامشی را كه ایمان در نفس مومن ایجاد می‌ كند چنین توصیف می ‌فرماید: «آری، آنها كه ایمان آوردند و ایمان خود را با شرك نیامیختند، امنیت، مال آنهاست و آنها هدایت یافتگان‌اند.» (انعام: 82)

در فضیلت عظمت و قدرت نفس همین بس كه خداوند در قرآن كریم می ‌فرماید: «و عزت از آن خدا و از آن پیامبر او و از آن مومنان است.» (منافقون: 80)

امام صادق (علیه السلام) نیز در این باره فرموده است: «خداوند همة امور مومن را به خودش واگذار نموده، ولی به او اجازه نداده است كه خودش را خوار و ذلیل گرداند. آیا به این كلام خداوند نمی ‌نگرید كه فرمود: «پس سزاوار است كه مومن عزیز بوده و ذلیل نباشد.» (احمد دیلمی و مسعود آذربایجانی، اخلاق اسلامی، ص 135)

بنابراین، دین و ایمان، انسان را بر نفس مسلط می ‌كند و هنگام كشمكش‌ های درونی، وی را بر طبیعت خود مسلط و امیال را آرام و مهار می سازد. (جمعی از نویسندگان، «دین و دین‌داری در عصر حاضر»، مجموعه سخنرانی ها و مقالات دومین و سومین همایش نیایش، ص 153)

- نظرات (0)

وظایف من و تو در برابر رزق و روزی

- نظرات (0)

آزادی در عمل، آزادی در انتخاب دین

- نظرات (0)